Voor de opdracht om een werk voor het Sanatorium Den Eik te maken, liep Aarsman ter oriëntatie enkele dagen mee op verschillende afdelingen. De bewoners zijn oudere mensen die tijdelijke opvang nodig hebben omdat ze geestelijk uit het lood zijn, bijvoorbeeld door een verhuizing of het overlijden van een partner. Hij signaleerde dat ze houvast ontlenen aan dagelijks terugkerende rituelen en gezelligheid vinden in zoiets als koffiedrinken. Ernstig in zichzelf gekeerde en zwaarmoedige mensen kunnen toch nog functioneren in de simpele gesprekken bij de koffie en bij de kleine beslissingen van wel of niet een koekje. Tijdens het eindeloze koffiedrinken werd hem de ware betekenis van de opvulzinnetjes duidelijk. Het werd zijn onderwerp voor het kunstwerk.
Aarsman gebruikte de zinnen om weer te geven op het koffieservies. De koppen en schotels zijn voorzien van twintig verschillende opmerkingen en kunnen zo tot talloze verschillende gesprekjes worden samengevoegd. Aan de muur van de koffiehoek werden twee van deze teksten in neon letters aangebracht.
